αιγιαλός

Η ακρογιαλιά, ο γιαλός, η ακτή, το περιγιάλι, η ακροθαλασσιά. Η ξηρά που βρέχεται μόνιμα από θάλασσα και όχι από έκτακτες πλημμύρες. Ο α. αποτελεί κοινόχρηστο χώρο και ανήκει στο Δημόσιο, το οποίο μπορεί να τον εκμεταλλεύεται και να παραχωρεί δικαιώματα σε ιδιώτες. Κύριος σκοπός του α. είναι η επικοινωνία από τη θάλασσα στην ξηρά και αντίστροφα.

* * *

ο (Α αἰγιαλός)

γιαλός, παραλία, ακροθαλασσιά

μσν.

θάλασσα

αρχ.

1. αμμουδερή παραλία

2. οι ψήφοι, ως λογοπαίγνιο με τη διττή σημασία τών χαλικιών και τών ψήφων ψηφοφορίας

3. στη Μυκηναϊκή η λ. με τη σημ. «παραλία, γιαλός», μαρτυρείται έμμεσα με τα παράγωγα Aἰγιαλία, Αἰγιάλιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Συνθετη λ. με α' συνθ. τη λ. αἶγες «κύματα» — β' συνθ. είναι η γεν. ἁλὸς τού ἅλς, ήτοι αἰγιαλὸς < αἶγες ἁλός, πιθ. με τη μεσολάβηση τής φράσεως ἐν αἰγὶ ἁλὸς «στην ακροθαλασσιά». Κατ' άλλους το β' συνθ. ανάγεται στο ρ. ἅλλομαι «πηδώ» (πρβλ. ὡκύ -αλος). Το νεοελλ. γιαλός προήλθε από το αἰγιαλὸς με σίγηση τού αρκτικού άτονου aἰ- (/e/)

πρβλ. επάνω > πάνω, ελεύθερος > λεύτερος κ.λπ.

ΠΑΡ. αιγιαλίτης

αρχ.

αἰγιάλειος, αἰγιαλεύς, αἰγιαλώδης.

ΣΥΝΘ. αρχ. αἰγιαλοφύλαξ].